Na ons enthousiaste bericht van vorige week, hebben we vandaag helaas minder vrolijk nieuws. De gekke periode waarin we terecht zijn gekomen door het corona virus heeft ervoor gezorgd dat er helaas te weinig tijd over is om onze reis voor te bereiden. We keken met z’n allen al weer erg uit naar de reis en vinden het dan ook erg jammer dat de zomer van 2020 niet haalbaar is. Voor nu gaan we kijken wat we kunnen bereiken voor de zomer van 2021. Zorg goed voor elkaar en we houden jullie op de hoogte!
Ook deze zomer (19 juli t/m 26 juli) zullen we naar camping Timulazu vertrekken om daar de handen uit de mouwen te steken en er iets moois van te maken met z’n allen. Er komt nu een periode aan waarin we druk bezig gaan met de concrete voorbereidingen voor deze reis. Daar horen ook nieuwe leden bij! Zie jij jezelf wel klussen in Roemenië met een leuke en gezellige groep? Ben je niet bang voor hard werken, veel lol en een week vol nieuwe ervaringen? Stuur ons dan een privé berichtje of een mailtje naar dian_visser@hotmail.com. Dan nodigen we je graag uit voor onze volgende bijeenkomst waarin je dan de hele groep kan ontmoeten.
Raalte for Romania (R4R) is een vrijwilligersorganisatie die één keer in de twee jaar een project in Roemenië steunt. Dit doen wij door kluswerk te verrichten in Roemenië met een groep jongeren. Zo hebben we in de zomer van 2019 het project van Timulazu gesteund. Hier krijgen kansarme jongeren een intensief woon- en werktrainingsprogramma aangeboden om goed mee te kunnen draaien in de Roemeense samenleving.
Om dit soort projecten te kunnen financieren, organiseren wij gedurende het jaar verschillende acties. Dit jaar lopen wij ook weer onze jaarlijkse pepernoten actie. Met deze actie verkopen wij pepernoten en heerlijke speculaastaart.
We komen hiervoor in heel Raalte bij u aan de deur in de week van 18 tot en met 23 november. In deze week komen wij ’s avonds langs. Zaterdag kunt u ons ook overdag verwachten.
Een zakje pepernoten kost €2,- en een speculaastaart kost u €3,50. Mocht u zin hebben in allebei dan kost u dit slechts €5,-.
De opbrengst van deze verkoop gaat geheel naar het goede doel.
Het is alweer tijd voor het laatste dag verslag van deze
week. Snik Snik ☹. We zijn er helemaal kapot van. Zowel lichamelijk
als mentaal. Dit is bij sommigen beter te merken dan bij anderen. Zo is Nick
vanochtend niet helemaal met het juiste been uit bed gestapt. We wilden
namelijk een mooie afsluitende foto maken, maar na de hele fotosessie besloot
Nick aan te komen lopen. Dit zorgde ervoor dat het hele gebeuren opnieuw mocht,
dit keer met echt iedereen erop.
Deze dag hoefden we gelukkig niet meer met onze spieren te
klussen. Het eindresultaat mag er dan ook wel wezen. Na 5 dagen zwoegen zijn de
betonvloer, picknickbanken en het grootste gedeelte van het appartement af.
De betonvloer is met precisie geplaatst, waardoor de zes
vakken kaarsrecht gestort zijn. Het beton storten was ver uit de zwaarste klus.
Niet mentaal gezien, maar zeker wel het meest fysiek. Om het plaatje compleet
te maken zijn ook de prachtige en vooral ook rechte banken op de vloer geplaatst.
Bij het beton storten hoort natuurlijk ook de mooie trap richting de keuken.
Deze trap konden wij vandaag voor het eerst veilig gebruiken. Het gras
knuffelen is nu officieel niet meer nodig.
In het appartement is vanochtend niet meer geklust.
Tonnie, Harry, Koop en Ritchie hebben vanochtend als echte huisvrouwen het hele
appartement schoon gemaakt. Ja dit hoort tot hun spijt ook echt bij het
klussen. Dit zorgt ervoor dat de volgende groep (vrijwilligers uit Zwolle) het
appartement helemaal af kunnen maken.
Nadat de mannen het appartement vakkundig hebben
schoongemaakt was het officieel tijd voor een relax dagje. We zijn in twee
groepen uit elkaar gegaan en hebben gezamenlijk afgesloten bij de pizzeria om
de mooie week af te sluiten. Gisteren zijn Eline en Wendy al langsgekomen om te
vragen welke activiteit we wilde doen en wat voor pizza we wilden eten. Naar Târgu
Mures gaan was een heel avontuur. Eerst een halfuurtje lopen naar het
treinstation, nou ja treinstation? Het waren een paar betonblokken aan de rand
van het net niet waterpasse spoor, wel met een mooi halte bordje. De trein zelf
zag er redelijk uit, op wat barsten in de ruiten en graffiti na. In Târgu Mures
ging de groep uiteen.
De oude garde en Erik zijn vandaag op pad gegaan naar de
stad Târgu Mures. Hier zijn fanatiek kerken bezocht met een afwisseling van
terrasjes. Nadat de dorst gelest was is de groep doorgegaan naar de markt,
burcht en weer ingeruild voor een heerlijk ijsje. De stadbezoekers kregen ondertussen een leuke
rondleiding met bijzondere verhalen van Evelien. Nadat alle cultuur was
opgesnoven trof de oude garde de jongeren bij het pizza restaurant.
De groep met jonkies ging voor een dagje zwembad. Ze
werden vanaf het station verdeeld in taxi’s en die skeurden met zo’n 90 km/uur
door de bebouwde kom, snel bij het zwembad waren wel. Wij wel… Dianne en Carolien
gingen met de bus vol tassen met zwemkleding, eten en drinken vanaf de camping richting
het zwembad. Dat hadden ze perfect getimed om tegelijk met ons aan te komen.
Alleen moest er een bepaald persoon roet in het eten gooien. ‘oh, moest je je
tas in de bus leggen?’ Deze jongeman miste wel meer vandaag, of niet Nick? Dianne
en Carolien moesten dus halverwege weer terug naar de camping om zijn zwembroek
op te halen, echt handig wel. Dat het een relax dag was, was goed te merken. De
lakens werden op het gras gelegd, met de lichamen erachteraan. De één na de
ander lag lekker de slapen in de zon. De moeheid kwam er uit. Het zwembad zag
er strak uit en we hebben hier ons meer dan goed vermaakt deze middag. Met de
taxi werden we dit keer afgezet bij het pizzarestaurant. We voelden ons hier
gelijk helemaal thuis, in ons kloffie met verfschoenen, oude kleding en rozige gezichtjes.
Tot we de dames strak in de make-up en haar met de mooiste jurken aan tegenkwamen.
Er was in hetzelfde gebouw een bruiloft gaande en hier was koste nog moeite gespaard
om er tiptop uit te zien. Dit verklaarde ook gelijk waarom alle mannen maar al
te graag naar de wc in het gebouw liepen. Ons zelfvertrouwen heeft een klein
deukje op gelopen.
Na lekker gegeten te hebben, heeft Hugo doggybags geregeld.
Wat was hij hier mega blij mee joh, terwijl de pizza nu nog steeds onaangeraakt
buiten ligt (het is inmiddels zondagochtend 21 juli). Terug wandelend naar het
treinstation werden we gebeld door Dianne. Ze stond voor een bus die op slot is,
zonder sleutel. Er werd gelijk naar één persoon in de groep gekeken, en die
toverde zo de sleutel uit zijn zak. Kunnen jullie al raden wie het was? Soms
moet de grens opzoeken om maar niet te hoeven wandelen, of niet Nick? Na een
ritje met de trein werd een deel van de groep opgewacht door Dianne, Nick en Carolien
met het busje. Ze (Mart, Fredrik, Kirsten en Kim) mochten achterin onze mooie
bus terug naar de camping, een hele ervaring. De rest ging lekker wandelend terug
naar de camping. Dat betekende weer lekker over de wiebelende loopbrug. Als je hier
op loopt, voelt het alsof je zaterdagnacht vanuit de Gouv naar je fiets loopt. Een
deel van de wandelgroep heeft valsgespeeld. De plaatselijke taxi kwam voorbij
en nam met liefde Gerdine, Gerda, Douwe, Eline, Wendy, Rayna, Elise, Loena en
Britt mee. Op Roemeense stijl werden zij met paard en wagen afgezet op de
camping.
Op de camping was het tijd om de bus in te pakken, het
einde komt nu echt dichtbij. Onze 50 plussers hebben een flinke tijd moeten
discussiëren over wat van wie was en of het überhaupt wel mee terug moest of
dat ze het hier lieten. De week is voorbijgevlogen. Er zijn verschillende
dingen dingen die we erg gaan missen: Een zingende Harry in het appartement, de
mooie omgeving, de wandelroutes, leven zonder tijd, zomaar aan tafel kunnen
schuiven, het zonnetje, de waterige en kleine oogjes aan het ontbijt, gezelligheid,
goede gesprekken, kampvuren en het foute uur van Ritchie. Wat we iets minder
gaan missen: alle bomen die ’s nachts werden omgezaagd, de vele muggen, het
vroege opstaan, het droge baksteenbrood, spierpijn, verwondingen en vieze kleding.
Naast alle lol en gezelligheid hebben we ook heus wel
serieuze momenten. Gisteravond bij het kampvuur was hier een mooi voorbeeld van.
Onze Astrid had een mooi gedicht met passende muziek aan ons meegegeven. Die
kwam even binnen joh. Na een lange tijd van stilte en het delen van eigen
ervaringen werd het vuur nog één maal opgestookt en werd de avond gezellig
afgesloten.
Op het moment van schrijven zitten we al lekker aan het
ontbijt en gooien we straks de laatste spullen in de bus. Nick en Yanick zullen
over een halfuurtje door ons allemaal uitgezwaaid worden. Nick vergeet de
sleutels niet en laten jullie ons weten hoe jullie je nou echt voelen? De
appartementen worden zometeen schoongemaakt, de tassen ingepakt en rond 11 uur
verlaten ook wij de camping. Op naar ons eigen bed en fijne douche! We willen
jullie allemaal heel erg bedanken voor de leuke berichten en het doorzettingsvermogen
tijdens het lezen van onze lange dag verslagen. De berichtjes tijdens de koffie
deden ons goed, we vergaten de spierpijn en blaren er even door. Fijn dat
jullie zo fanatiek waren. Heel erg bedankt.
