Het is alweer tijd voor het laatste dag verslag van deze week. Snik Snik ☹. We zijn er helemaal kapot van. Zowel lichamelijk als mentaal. Dit is bij sommigen beter te merken dan bij anderen. Zo is Nick vanochtend niet helemaal met het juiste been uit bed gestapt. We wilden namelijk een mooie afsluitende foto maken, maar na de hele fotosessie besloot Nick aan te komen lopen. Dit zorgde ervoor dat het hele gebeuren opnieuw mocht, dit keer met echt iedereen erop.

Deze dag hoefden we gelukkig niet meer met onze spieren te klussen. Het eindresultaat mag er dan ook wel wezen. Na 5 dagen zwoegen zijn de betonvloer, picknickbanken en het grootste gedeelte van het appartement af.

De betonvloer is met precisie geplaatst, waardoor de zes vakken kaarsrecht gestort zijn. Het beton storten was ver uit de zwaarste klus. Niet mentaal gezien, maar zeker wel het meest fysiek. Om het plaatje compleet te maken zijn ook de prachtige en vooral ook rechte banken op de vloer geplaatst. Bij het beton storten hoort natuurlijk ook de mooie trap richting de keuken. Deze trap konden wij vandaag voor het eerst veilig gebruiken. Het gras knuffelen is nu officieel niet meer nodig.

In het appartement is vanochtend niet meer geklust. Tonnie, Harry, Koop en Ritchie hebben vanochtend als echte huisvrouwen het hele appartement schoon gemaakt. Ja dit hoort tot hun spijt ook echt bij het klussen. Dit zorgt ervoor dat de volgende groep (vrijwilligers uit Zwolle) het appartement helemaal af kunnen maken.

Nadat de mannen het appartement vakkundig hebben schoongemaakt was het officieel tijd voor een relax dagje. We zijn in twee groepen uit elkaar gegaan en hebben gezamenlijk afgesloten bij de pizzeria om de mooie week af te sluiten. Gisteren zijn Eline en Wendy al langsgekomen om te vragen welke activiteit we wilde doen en wat voor pizza we wilden eten. Naar Târgu Mures gaan was een heel avontuur. Eerst een halfuurtje lopen naar het treinstation, nou ja treinstation? Het waren een paar betonblokken aan de rand van het net niet waterpasse spoor, wel met een mooi halte bordje. De trein zelf zag er redelijk uit, op wat barsten in de ruiten en graffiti na. In Târgu Mures ging de groep uiteen.

De oude garde en Erik zijn vandaag op pad gegaan naar de stad Târgu Mures. Hier zijn fanatiek kerken bezocht met een afwisseling van terrasjes. Nadat de dorst gelest was is de groep doorgegaan naar de markt, burcht en weer ingeruild voor een heerlijk ijsje.  De stadbezoekers kregen ondertussen een leuke rondleiding met bijzondere verhalen van Evelien. Nadat alle cultuur was opgesnoven trof de oude garde de jongeren bij het pizza restaurant.

De groep met jonkies ging voor een dagje zwembad. Ze werden vanaf het station verdeeld in taxi’s en die skeurden met zo’n 90 km/uur door de bebouwde kom, snel bij het zwembad waren wel. Wij wel… Dianne en Carolien gingen met de bus vol tassen met zwemkleding, eten en drinken vanaf de camping richting het zwembad. Dat hadden ze perfect getimed om tegelijk met ons aan te komen. Alleen moest er een bepaald persoon roet in het eten gooien. ‘oh, moest je je tas in de bus leggen?’ Deze jongeman miste wel meer vandaag, of niet Nick? Dianne en Carolien moesten dus halverwege weer terug naar de camping om zijn zwembroek op te halen, echt handig wel. Dat het een relax dag was, was goed te merken. De lakens werden op het gras gelegd, met de lichamen erachteraan. De één na de ander lag lekker de slapen in de zon. De moeheid kwam er uit. Het zwembad zag er strak uit en we hebben hier ons meer dan goed vermaakt deze middag. Met de taxi werden we dit keer afgezet bij het pizzarestaurant. We voelden ons hier gelijk helemaal thuis, in ons kloffie met verfschoenen, oude kleding en rozige gezichtjes. Tot we de dames strak in de make-up en haar met de mooiste jurken aan tegenkwamen. Er was in hetzelfde gebouw een bruiloft gaande en hier was koste nog moeite gespaard om er tiptop uit te zien. Dit verklaarde ook gelijk waarom alle mannen maar al te graag naar de wc in het gebouw liepen. Ons zelfvertrouwen heeft een klein deukje op gelopen.

Na lekker gegeten te hebben, heeft Hugo doggybags geregeld. Wat was hij hier mega blij mee joh, terwijl de pizza nu nog steeds onaangeraakt buiten ligt (het is inmiddels zondagochtend 21 juli). Terug wandelend naar het treinstation werden we gebeld door Dianne. Ze stond voor een bus die op slot is, zonder sleutel. Er werd gelijk naar één persoon in de groep gekeken, en die toverde zo de sleutel uit zijn zak. Kunnen jullie al raden wie het was? Soms moet de grens opzoeken om maar niet te hoeven wandelen, of niet Nick? Na een ritje met de trein werd een deel van de groep opgewacht door Dianne, Nick en Carolien met het busje. Ze (Mart, Fredrik, Kirsten en Kim) mochten achterin onze mooie bus terug naar de camping, een hele ervaring. De rest ging lekker wandelend terug naar de camping. Dat betekende weer lekker over de wiebelende loopbrug. Als je hier op loopt, voelt het alsof je zaterdagnacht vanuit de Gouv naar je fiets loopt. Een deel van de wandelgroep heeft valsgespeeld. De plaatselijke taxi kwam voorbij en nam met liefde Gerdine, Gerda, Douwe, Eline, Wendy, Rayna, Elise, Loena en Britt mee. Op Roemeense stijl werden zij met paard en wagen afgezet op de camping.

Op de camping was het tijd om de bus in te pakken, het einde komt nu echt dichtbij. Onze 50 plussers hebben een flinke tijd moeten discussiëren over wat van wie was en of het überhaupt wel mee terug moest of dat ze het hier lieten. De week is voorbijgevlogen. Er zijn verschillende dingen dingen die we erg gaan missen: Een zingende Harry in het appartement, de mooie omgeving, de wandelroutes, leven zonder tijd, zomaar aan tafel kunnen schuiven, het zonnetje, de waterige en kleine oogjes aan het ontbijt, gezelligheid, goede gesprekken, kampvuren en het foute uur van Ritchie. Wat we iets minder gaan missen: alle bomen die ’s nachts werden omgezaagd, de vele muggen, het vroege opstaan, het droge baksteenbrood, spierpijn, verwondingen en vieze kleding.

Naast alle lol en gezelligheid hebben we ook heus wel serieuze momenten. Gisteravond bij het kampvuur was hier een mooi voorbeeld van. Onze Astrid had een mooi gedicht met passende muziek aan ons meegegeven. Die kwam even binnen joh. Na een lange tijd van stilte en het delen van eigen ervaringen werd het vuur nog één maal opgestookt en werd de avond gezellig afgesloten.

Op het moment van schrijven zitten we al lekker aan het ontbijt en gooien we straks de laatste spullen in de bus. Nick en Yanick zullen over een halfuurtje door ons allemaal uitgezwaaid worden. Nick vergeet de sleutels niet en laten jullie ons weten hoe jullie je nou echt voelen? De appartementen worden zometeen schoongemaakt, de tassen ingepakt en rond 11 uur verlaten ook wij de camping. Op naar ons eigen bed en fijne douche! We willen jullie allemaal heel erg bedanken voor de leuke berichten en het doorzettingsvermogen tijdens het lezen van onze lange dag verslagen. De berichtjes tijdens de koffie deden ons goed, we vergaten de spierpijn en blaren er even door. Fijn dat jullie zo fanatiek waren. Heel erg bedankt.

R4R out, see you next time

Merle, Jorrit, Loena, Mart en Britt