Vandaag de dag van de afronding. Onze laatste echte klusdag, al zullen er morgenochtend vast nog een paar dingen gebeuren. Stoppen blijft lastig. In het appartement werd het eindresultaat vandaag echt goed zichtbaar. De slaapkamer is erg ver klaar. Het appartement is al met al een flinke klus, aangezien we echt begonnen bij nul. Helemaal gebruiksklaar krijgen we het dus ook zeker niet. Het woonkamer gedeelte is compleet met gipsplaten bekleed en alle schroeven en randen zijn mooi geplamuurd. In de slaapkamer komen we een stuk verder. Aan het eind van deze dag is de slaapkamer wit geverfd en ligt er een mooi laagje laminaat op de vloer. Het laminaat wordt ook dit jaar weer gelegd door Koop en zijn vrouwen. Die vrouwen wisselen elke reis, dit jaar hadden Gerda, Merle, Elise, Kim en Kirsten de eer. Het was even wennen, maar na enige tijd was er een mooi systeem ontstaan. Al blijft het lastig en klikt het net niet lekker allemaal.

Het beton was slechts een ochtendje werk vandaag. Na al deze dagen en flink wat kuub beton loopt het op rolletjes daar. Iedereen weet wat hij of zij moet doen en zijn goed op elkaar ingespeeld. ’s Middags werd hier flink opgeruimd en schoongemaakt. Een heel fijn karwei wel.. Voor het maken van beton hebben we redelijk wat materiaal gebruikt en dit moest nu allemaal schoon en wel terug naar het magazijn. We hebben er met z’n allen dus weer heel wat meters opzitten. Er ligt een prachtvloer onder het afdak, met een misschien nog wel mooier logo goed duidelijk in beeld. Hij is een klein beetje groot uitgevallen. Over logo’s en namen gesproken, deze laten we maar al te graag overal achter. Ook het trappetje en de picknick banken werden hiermee versierd. Natalie en Dian hebben de zware taak van het logo’s branden op zich genomen. Heel uitputtend (eerder geduldtestend) klusje was dat wel. Maar ook dit eindresultaat mocht er wezen. Totdat Tim en Ritchie van een afstandje ineens begonnen te lachen. Mart en zijn eerste banken team (Elise, Eline en Merle) waren op klusdag 2 zeer tevreden over het feit dat ze sneller waren dan banken team 1 (Natalie, Tim, Isa, Rayna en Britt). Tim en Ritchie kwamen erachter dat ook in dit geval geldt: haastige spoed is zelden goed. De zitgedeeltes blijken een kleine speling te hebben van 3 cm te hebben. Ach, gelukkig was bankje nummer 3 van Mart zijn hand wel een recht exemplaar. Oefening baart kunst zullen we maar zeggen.

Zoals gisteren al verwacht: de competitie tussen Mart en Floor was nog niet ten einde. Eindresultaat: beide in het zwembad. Dit was een groot voorbeeld voor vele anderen. Één voor één sprongen er mensen bij, met of zonder kleren, hoe bruin het water ook was, het maakt allemaal niet uit. We zijn er ondertussen wel uit waarom we het water toch maar niet helder krijgen. Het water komt uit een grondwaterput en is ijzerhoudend.

De EHBO-kist die we mee hebben draait overuren deze week. Blaren, wespensteken, vele muggenbulten, schaafwonden, brandwondjes en andere klusongeregeldheden. Hij bleek nog niet helemaal compleet te zijn. Voor Carolien haar voet moest er vandaag allergiepillen en een zalfje worden gehaald. Ze is in haar voet geprikt en heeft hier een ietwat heftige reactie op. Dus daar ging het witte busje weer. Dit keer gevuld met Kirsten, Gerdine en Dianne. Op naar de apotheek, al bleek dat de apotheek hier vaak na 3 uur de deuren sluit. Dus werd er een mooie zoektocht gestart en zijn ze verschillende dorpen afgegaan. Gelukkig kwamen ze een apotheek tegen en sprak de verkoopster nog Engels ook, wat een fijne bijkomstigheid.

Voor het kampvuur van vanavond hebben we flink wat brandhout. Al het afvalhout is uit alle hoeken gehaald en in kleinere stukken gezaagd. Loena wilde zich ook even wagen aan de decoupeerzaag. Na 3 balkjes gooide ze nog net niet dat apparaat in het gras, maar was de boodschap wel duidelijk: Dit is echt niks voor mij!

De mannen hadden het vandaag op de heupen. Overal werden kleren vandaag geplukt om ze even goed te wassen. Mega handig en nuttig wel zo op de laatste klusdag, want ja die kleren heb je echt nog wel een dag nodig… Maar ach lekker bezig waren ze wel. Ritchie had als enige de wasbeurt waarschijnlijk wel nodig. Hij heeft zijn tas de ochtend van vertrek nog ingepakt en was flink wat spullen vergeten, tot overmaat van ramp scheurde hij ook nog uit meerdere van zijn broeken en zelfs één van zijn onderbroeken. Het paar voetbalsokken dat hij overbodig mee had genomen, kon dit zelfs niet verhelpen.

We zijn wel moe en voldaan na deze week. Dat bleek ook uit het feit dat het bakken van de omeletten deze avond niet meer zo soepel verliep. Isa kreeg een vegetarische variant, maar na een halfuur eten begon het opeens behoorlijk te roken vanuit de keuken. Isa haar omelet was na een halfuurtje echt wel gaar, laat maar zeggen zwart. Tijdens het avondeten werd het dagverslag van gisteren voorgelezen met daarna de vraag wie er wilde helpen met het maken van dit verslag. Het enthousiasme spatte ervan af… er waren geen vrijwillige aanmeldingen. Ze waren bang niet te kunnen tippen aan de al fantastische, mega leuke, gezellige, vlotte, super, geweldige verslagen van de eerdere dagen. Wat we kunnen begrijpen ?. Dan was er ook nog Gerdine. Tientallen plasticflessen had ze verzameld aan een touwtje om weg te brengen. Na een aantal meter stortte haar constructie in elkaar, Gerdine met een dikke zucht en de volgende woorden erachteraan: Veeg mij maar op.  

Nadat iedereen lekker gedoucht had was het tijd voor de eindfoto. Deze foto hebben we gemaakt onder het afdak op het mooie, gestorte beton met de prachtige picknickbanken. Dit is een paar meter lopen, door het gras. Het zwembad kom je onderweg ook tegen en deze lekt een beetje. Met een plas in het gras al gevolg. Iedereen weet de plas te vinden en liep er vakkundig omheen. Britt daarentegen deed hier niks op uit en stapte vol met haar net gedouchte voeten in slippers de modder plas in. Tja, handig is anders, gelukkig had ze niet meer van dit soort onhandige momenten deze week…

Vanavond na het kampvuur gaan de jongens verder met één van hun ontstane tradities. Namelijk verhaaltjestijd. Waar deze over gaan? Geen idee, denk niet dat we het willen weten. Elke avond als Mart en Tim onder de wol liggen, neemt Yanick plaats op de letterlijke praatstoel en is het tijd voor de verhalen. Verder zijn ze heel volwassen hoor deze jongens, nooit dubbelzinnige betekenissen, flauwe woordgrappen, grappen herhalen of elkaar belachelijk maken. Hoe vinden jullie het zelf gaan, jongens?

Groetjes,

Jorrit, Natalie en Britt