Foto Album van deze Reis

Container Batăr

Badhuis

 

Reisverslag van deze Reis

Dag 1

Om 5.45 uur was het verzamelen voor de hele groep bij de Plaskerk. Alle bagage werd in de busjes geladen en om 6.00 uur was er een uitzwaaidienst. Ds. Karolien Zwerver leidde de korte dienst, het verhaal van de wolk gaat met ons mee. Net als de kaars die we aansteken tijdens de maaltijden en op de bezinningsmomenten. Om 6.30 gingen gepakt en gezakt vrolijk op weg. Halverwege de reis hebben we een eerste cadeautje uitgepakt. Wat weer reuze leuk om samen uit te pakken. Thuisfront bedankt!
Na een warme reis zijn we veilig aangekomen in Třébič zonder kleerscheuren. Gezien we van 2 jaar terug weten dat het even duurt voordat het eten geserveerd wordt, hebben we mooi tijd voor een update van de website. We zitten net als in 2008 in een jeugdhostel, wat destijds erg goed bevallen is. Het is nog even sfeervol, zelfs het zwaluwnest hangt nog op dezelfde plek! Alleen is de vogel gevlogen. Het was boven de 40 graden op de Duitse Autobahn, de airco had het er moeilijk mee, totdat Geertje ontdekte dat die beter werkte als het knopje voor de interne luchtcirculatie aanstond. Weer wat geleerd! Nu gaan we lekker eten, 3x douchen, gezellig samenzitten en slapen. Morgen gaat de reis verder naar Batár. Dan horen jullie weer van ons, tot dan!

 

Dag 2

Even weer een berichtje. Om 6.30 uur ging vanmorgen de wekker, want om 7.00 uur konden we ontbijten. Bij binnenkomst hebben we met z’n allen gezongen voor Ronald, want hij was jarig. Natuurlijk groot feest, iets wat we niet mochten vergeten. Dus Ronald werd in de kring gezet en terwijl er gezongen werd, werd hij van alle kanten aangeraakt. Na het ontbijt hebben we de tassen gepakt en zijn we om 8.00 uur vertrokken. Het busje was uiteraard versierd met slingers zodat hij zich echt jarig zou voelen. Om de 2 uur maakten we elke keer een stop, maar wat was het al warm om 8.00 uur. Het was daarom heerlijk om echt om de 2 uur even te stoppen, even een schaduwplekje op te zoeken en na 10 minuten weer verder te gaan rijden. De reis verliep goed en via de bakjes hadden we veel contact met elkaar. Om 17.30 uur (Roemeense tijd) kwamen we bij de grens. Het duurde wel een poosje voordat we de grens over konden, de vrouw bij de grens sprak namelijk alleen maar Hongaars en het blijkbaar was het erg lastig om alles in orde te maken. Daarna konden we makkelijk verder rijden. Na een paar keer verdwalen en goed zoeken hebben we de weg naar Batar (het dorpje) gevonden. Rond 20.45 kwamen we bij het badhuis aan. We werden hartelijk ontvangen door de Roemeense mensen, maar ook door de Driebergse mensen. Een geweldig gebouw stond klaar met allerlei teksten binnen in het gebouw. Super leuk.
Ook stond er een maaltijd klaar, heerlijke salades met aardappelpuree. Daarnaast hadden de Roemeense mensen een schaap voor de hele groep geslacht en werd deze boven een vuur gehangen. Samen in een grote kring hebben we een tijd gezeten. Op een gegeven moment zijn we allemaal een slaapplek gaan zoeken. De Driebergse jongeren hadden nog wel wat matrassen voor ons over. Een aantal jongeren uit Raalte konden in de multiculturele ruimte slapen, andere Raaltenaren sliepen in het badhuis en ook waren er nog wat mensen die in de busjes gingen slapen. Ieder ging op z’n eigen tijd naar bed om zo voldoende nachtrust te krijgen voor de volgende dag want de wekker zou vroeg gaan!

 

Dag 3

Na een onrustige nacht vol met muggen en vliegen en hondengeblaf en niet te vergeten gesnurk zaten we om 7.00 uur aan het ontbijt. Omdat we wel met erg veel mensen waren,hebben we het ontbijt opgesplitst in twee delen. Eerst de Raalter groep en daarna ontbijt voor de groep uit Driebergen.

Opstarten ging vrij vlot, alle ins en outs zijn overgedragen. De groepen zijn onderverdeeld in kleine werkgroepjes met aan iedere groep een groepshoofd. Een goede werkverdeling is gemaakt door Henk, heel overzichtelijk.(Hulde Henk) Iedereen weet wat hij of zij moet doen.

Ondertussen doet de cateringgroep haar uiterste best om ons te voorzien van water en water en ….Liters gaan er door. Heel belangrijk om te blijven drinken, want het is hier vreselijk warm! (40gr.)

Tussen de middag hebben we snert gegeten, ja jullie lezen het goed. Is prima kost bij tropische temperaturen.

Het badhuis is prachtig geworden. De Driebergse jongeren hebben geweldig werk geleverd

De eerste tegels zitten inmiddels aan de wand. En er zijn al heel wat gaatjes gevuld. Het eerste schuur- en schilderwerk is gedaan, hier zijn we natuurlijk al erg ervaren in. Vanavond hebben we lekker brood met een gebakken ei gehad en watermeloen. Omdat de septictank nog vol is (morgen wordt hij echt geleegd) hebben we gedoucht onder de waterslang. Dit is alles behalve een straf met dit weer, dus wat ons betreft heeft het met die tank niet zo’n haast, al is het wel prettig dat hij leeg is natuurlijk.

Ondertussen is er al lekker gestempeld en geplakt met dank aan de cadeautjes. Ook zijn de berichten uit het gastenboek voorgelezen, waar we jullie voor bedanken. Lekker blijven schrijven, doen wij dat ook, want het werkt heel mooi met de dongel.

Wat ons werkschema betreft, na dag 1 liggen we nog mooi op schema, dus nu kunnen we met een gerust hart lekker genieten van de avond met liederen en veel gezelligheid!

 

 

Dag 4

Another hot day, in a country far far away. Na een lange en eigenlijk best wel koude nacht op het balkonnetje te hebben geslapen en de halve nacht wakker te zijn gehouden door blaffende en jankende straathonden, hebben we ook nu weer een geslaagde dag achter de rug. Vandaag moest ik om 6 uur mijn nestje uit, om mij vervolgens om half 7 in de keuken te melden voor corvee dienst. Eerst hebben we het ontbijt bereid en de tafel gedekt zodat we met zijn allen om 7 uur konden gaan eten. Daarna zijn de overige 5 groepen aan het werk gegaan in het badhuis en zijn wij ons gaan richten op de afwas en de voorbereidingen van het maken van de lunch. Na om 10 uur weer een korte koffiepauze te hebben gehad zijn mijn 3 groepsgenootjes en ik begonnen met het snijden van de paprika’s, uien, tomaten en vlees. Daarna heeft onze talenkenner Andy ons geholpen met het opwarmen, bakken en bereiden. Dan om half 1 begon eindelijk de lunch. Na alle ooh’s en aah’s gehoord te hebben over onze (al zeg ik het zelf) héérlijke goulash,van onze harde werkers was de lange pauze aangebroken. Rond half 2 begon de siësta, en om half 3 moesten we weer klaarstaan om de afwas van de 32 man lunch te doen.
Na een half uur met moeite mijn ogen dicht te hebben gehad kwam ik dan weer naar beneden om vervolgens de afwas op een stoeltje in de schaduw te gaan doen samen met mijn groepje. Daarna nog even de dames en heren toiletjes schoongemaakt en aangezien we onze papiertjes niet in de wc mogen doen omdat deze anders verstopt raakt is dit inderdaad nogal een zooitje zo af en toe. Gelukkig was het deze keer met 10 minuutjes gedaan en kunnen we een uurtje van onze rust genieten & ondertussen de andere werkers voorzien van veel water en lekkere stukken watermeloen. Voor ons straks alleen nog de taak om 1 keer koffie te zetten en het diner te bereiden en de afwas daarvan te doen. Iedereen even lekker laten douchen en opfrissen en daarna met zijn allen zingen of kletsen bij het kampvuurtje. Ik wens de lezers van dit stukje alvast een hele fijne avond & een hele goede nacht! (hopelijk zonder blaffende hondjes…)

Ps. Spreuk van de dag; Ik zweet harder dan mijn handdoek hebben kan!

 

Dag 5

Lieve iedereen,

Ook vanmorgen ging om half 7 de wekker weer. Voor de cateringploeg is dit net een kwartier eerder, want de cateringploeg moet ervoor zorgen dat het ontbijt om stipt 7 uur klaar staat. Om 7 uur kwam dan ook iedereen met een ietwat slaperig hoofd aan tafel zitten om te ontbijten. Na het ontbijt is iedereen weer met een volle maag en goede moed aan het werk gegaan. Het wandtegelwerk was bijna klaar en vandaag zijn dan ook de laatste paar tegeltjes tegen de muur aan geplakt. In de badruimtes is al begonnen met het voegwerk en de tegels op de grond. Dit gaat heel mooi. Ook in de ruimte waar de dokterspraktijk zal komen is hard gewerkt. Hier liggen de vloertegels er al in en zijn de wanden en het plafond helemaal af. In de wachtruimte is ook de laatste hand gelegd aan de wanden. Het schilderwerk buiten schiet ook mooi op. De tweede grondverf laag zat er op de meeste plaatsen al op. Het aflakken moest vandaag gebeuren.

Om 10 uur was het weer tijd voor koffie en een plak cake. De cadeautjes werden er weer bijgehaald en iedereen was natuurlijk weer hartstikke enthousiast. Deze keer zaten er pakjes opkikkers in (soort cup-a-soup). We waren hier heel blij mee! We hebben deze natuurlijk niet gelijk opgemaakt, maar het gaf ons weer goede moed om weer door te gaan. De cateringploeg is na de 10 uur pauze druk bezig geweest met het maken van het middageten. Deze keer aten we verschillende soorten salades en gebakken aardappeltjes met een lekkere kippenpoot. Als toetje was er ijs met vers fruit en een dikke toet slagroom. Er werd erg genoten van het eten. De siësta was vandaag een half uur langer. Dus voor iedereen een half uurtje langer slapen, voetballen of lekker een boekje lezen. De leiding heeft de evaluatie in de siësta gedaan zodat ze ’s avonds gezellig bij ons kunnen gaan zitten en niet de hele avond moeten evalueren.

Na de siësta stond er voor de cateringploeg een hele grote afwas te wachten. Dit werd al een stuk leuker doordat de chief ons meloenen gaf. Eerst kreeg de cateringploeg een stukje, maar die waren zo enthousiast dat we uiteindelijk wel tien meloenen hebben gekregen. Wij hadden ons gezonde stukje fruit van die middag weer gehad en de chief met een paar inwoners vermaakten zich zichtbaar, omdat wij zo enthousiast waren. Na ons verdiende stukje fruit mocht iedereen weer aan het werk gaan. Er werd nog even hard doorgeploeterd tot aan de koffie. Het was inmiddels wel een stuk minder warm geworden en het waaide lekker. Er werd regen verwacht, maar die is tot nu toe nog niet gekomen. Iedereen geniet nu lekker van het frisse windje. Zo valt het toch beter uit te houden dan in die hitte.

Nu met z’n allen nog even door om straks lekker met z’n allen te eten en de avond weer af te sluiten met het bezinningsgroepje. Morgen zijn we lekker vrij en kunnen we uitslapen tot 9 uur!! Hier kijken we dus zeker naar uit!

 

Dag 6

Vandaag was de rustdag, waar we allemaal stiekem wel een beetje aan toe waren. Na te hebben uitgeslapen tot 8.30 uur en overheerlijk te hebben ontbeten met een vers gekookt eitje, hebben we samen met onze groep een kerkdienst gevierd.

Henk, Alexander en Jouke hadden de dienst thuis al voorbereid samen met Karolien. Het thema was “Goed voorbeeld doet goed volgen”. Het was goed om samen te zingen, te bidden en te praten over dit onderwerp. Ontroerend was het contact moment met onze kerk in Raalte. We zongen een Taize lied, Ubi caritas. Na onze viering sloten we aan bij de viering van de Roma’s waar we samen ook dit lied zongen. Geertje hield nog een korte toespraak en bracht een groet over vanuit de geloofsgemeenschap uit Raalte.

’s Middags gingen we naar het ‘strand’. De chief bracht ons hier naar toe, met een aantal Roma’s. Bij aankomst bleek dit ‘strand’ er toch iets anders uit te zien dan bij ons in Nederland… Het was namelijk een zwembad! In Roemenië wordt een zwembad ‘strand’ genoemd. Toen we met de gehele groep langs het zwembad liepen trokken we toch enigszins de aandacht. Blijkbaar komen er niet dagelijks buitenlanders in grote getale bij dit zwembad. Maar het was er heerlijk vertoeven! We hebben er ons de hele middag vermaakt en kregen zelfs even een vakantiegevoel.

’s Avonds werd de rustdag luxe afgesloten met een etentje. In de stad Oradea gingen we op zoek naar een restaurant. Deze stad met 250.000 inwoners heeft een prachtig stadscentrum in Romaanse stijl. In dit centrum zijn we terecht gekomen bij een gezellig restaurant met overdekt buitenterras waar we heerlijk hebben gegeten. Deze rustdag heeft ons allemaal erg goed gedaan, we kunnen er weer een volle week tegenaan!

 

Dag 7

Na de heerlijke rustdag van gister weer vroeg aan de eet-tafel. Wat ons best wel zwaar viel, aangezien we gisteren aardig laat in bed lagen.

Toch zaten we weer snel in het ritme! Vandaag was de eerste dag dat Harry ons kwam versterken en we kregen van hem uitleg hoe we de douchebakken moesten plaatsen. Na een goede uitleg over een ingewikkeld klusje, gingen er 2 groepjes aan de slag. De rest mocht weer lekker verven. Ook zijn er in de loop van de dag wasbakken geplaatst, zo gaat zo’n badkamer er toch behoorlijk echt uit zien!

De warme lunch bestond dit keer uit nasi met saté saus! Daarna werden we verwend met heerlijke chocolade, karamel of vanille toetjes.

Na de rustige siësta gelijk weer aan de slag. Soms is het best lastig om een klusje te vinden. Er is natuurlijk heel veel werk. Maar we zitten met z’n allen in een kleine ruimte en moeten vaak op elkaar wachten. Toch zijn we weer heel de dag druk geweest en konden de geplande taken van vandaag weer weg vinken.

Tijdens het avond eten had Andy een heerlijke Roemeense soep gemaakt. Een lekkere bouillon met allerlei groenten erin en een toefje room/kwark.

Daarna vlogen we naar boven om een heerlijke douche te nemen want dat warme zwembad (38 graden) van gisteren was niet erg verkoelend en fris.

Zoals altijd was het laatste onderdeel van onze dag de bezinning. Het bezinningsmoment zorgt altijd voor goede gesprekken met de nodige diepgang. Het enige nadeel is dat we altijd ongewenst bezoek krijgen, namelijk van de mug. Deze bezoeker is het gesprek van de dag!

Als laatste willen we nog even zeggen dat we elke dag uitkijken op de momenten dat de berichtjes worden voorgelezen en cadeautjes worden uitgepakt. Heel fijn om wat van het thuisfront te horen! Zo zijn we toch nog een beetje bij elkaar.

 

 

Dag 8

Na een dag van bloed zweet en zwoegen kwam toch het einde in zicht. Iedereen zat met smart te wachten om de bevolking te bezoeken. We hadden het eten op en toen werd ons verteld dat we niet mochten douchen en gelijk door gingen naar het dorp. De chief van het dorp kwam ons ophalen en begeleidde ons door het dorp. Eenmaal in het dorp aangekomen, stopten we bij een wat oudere vrouw. De chief, vertaald door onze tolk Andi, vertelde ons dat deze vrouw al 3 jaar lang erg ziek was. Het was voor haar een kwestie van overleven. Nadat we deze vrouw hadden bezocht liepen wij langs een huisje, waar een vrouw naar ons stond te wenken om bij haar naar binnen te gaan. De chief vertelde dat deze vrouw geestelijk gehandicapt was, dat kon je ook erg zien aan haar ogen. We mochten in haar huis kijken. Deze gehandicapte vrouw zorgde in haar eentje voor haar zieke moeder, terwijl zij eigenlijk niet eens voor haarzelf kan zorgen. Deze mensen kunnen dat niet,ook niet de dagelijkse dingen zoals bijvoorbeeld het huis schoonmaken..nouja, wat het huis dan ook is. De meeste huisjes hier bestaan uit 2 kamers waar 2 tot soms wel 12 mensen in wonen! Wat ook erg moeilijk was, was het verdelen van aandacht onder de kinderen. Voor de kinderen was het heel speciaal dat wij kwamen. Vooral de fototoestellen waren erg interessant voor hun. Zij vinden het heel gek om zichzelf op een soort van beeld te zien, iemand probeerde de foto van zichzelf uit de digitale camera te halen. Er is al eerder verteld dat wij soms wel eens wakker worden van hondengeblaf. We zijn erachter gekomen waar ze vandaan komen, want als je ziet hoeveel honden er eigenlijk rondlopen schrik je ervan. Het is heel indrukwekkend. Jonge meisjes met kleine kinderen op de arm, je weet soms niet of het de moeder is of de zus. De meisjes die hier wonen raken al op een erg vroege leeftijd zwanger. Ze hebben geen voorbehoedsmiddelen, de enige manier waardoor ze niet zwanger worden is als ze borstvoeding kunnen geven. Het is allemaal heel erg wat we hebben gezien, er zijn veel foto’s gemaakt .

Na een lang stuk lezen over de bevolking, gaan we het nu even weer hebben over ons badhuis. Het was heel hard werken en dat is het nu nog steeds. Ook vandaag hebben we vooral heel veel gevoegd. Echt heel veel. De saus van het plafond zit er nu ook op en de helft van de vloertegels liggen erin. Na de rondleiding kwamen we terug en zagen wij een volledig verlicht badhuis. Een paar van onze stoere zwoegers waren niet mee geweest en zijn in het badhuis verder gaan werken. Toen we eenmaal het badhuis binnengingen zagen we dat de douchecabines kant en klaar waren.
We dachten een lekkere douche te kunnen, nemen kwamen wij erachter dat er geen druk op het water zat. Dus de hele meute ging gezellig met zijn allen onder de sproeikop (waar overigens ook nauwelijks druk op zat) maar iedereen was weer schoon. Nadat we klaar waren gingen we naar boven om af te drogen enzo. Om tot ontdekking te komen, dat de douches het ondertussen al weer deden… we zijn nog even spelletjes gaan doen en gingen met veel gedachten over de bevolking naar bed.

Dag 9

Hier weer een update, om jullie in Raalte ook een beetje bezig te houden!
Om half 7 (voor de cateraars onder ons om 6 uur) gaat de wekker weer: de 6e klusdag is aangebroken. Iedereen stormt weer naar beneden voor een heerlijk ontbijt: kwark, brood, crackers, sap, thee, koffie, melk en heel veel lekker beleg staat op ons te wachten. Soms is het lastig om te kiezen waar je je boterham/cracker nu weer mee zult beleggen. Wat een luxe!
Na ons welverdiende ontbijt kregen we de taakverdeling voorgelezen door Henk. We zijn bij het afronden aangekomen, dus alles loopt een beetje anders. De groepjes, zoals we die hadden, zijn door elkaar gegooid. Ieders kwaliteiten worden zo optimaal gebruikt. Het doel van vandaag was om het hele badhuis van vloertegels te voorzien. Dat is een pittig klusje! Maar met z’n allen, kun je heel veel. Een aantal mensen ging nog even snel wat douches invoegen, randjes kitten, verwarmingen plaatsen, leidingen aanleggen of een stortrand aanleggen om het badhuis heen. Binnen werd alles uitgemeten en werd met mooie blauwe tegels (mooi blauw is niet lelijk) begonnen aan de vloeren in de douches en wc’s.
Om half 1 was het tijd om lekker te genieten van een warme maaltijd. Dit keer werden we wel héél erg verwend!! Leider van de kookploeg van vandaag, Jouke, had voor ons overheerlijke pannenkoeken gebakken! En niet van water met cementvoegsel, maar gewoon van heerlijke melk, eieren en pannenkoekenmix. Ook aan de spek was gedacht. Wat een feest!! Het werd nog gekker, we kregen ook nog een toetje! Zelfgemaakte fruitcocktail! Na afloop konden enkelen van ons uitbuiken in de siësta, anderen gingen nog even door met het leggen van de vloertegels. We wilden graag de vloer afkrijgen, zodat we in de nachtelijke uurtjes niet door hoefden te gaan. De vloer afmaken gaat gewoon het snelst als het lekker rustig is op de werkvloer en je kunt nou eenmaal niet allemaal tegelijk gaan tegelen, want dan tegel je je vast. Het badhuis is mooi, maar we wilden nog graag weer gewoon naar Raalte kunnen. Toen de vloer in de douches afgetegeld was, hadden deze klussers hun verlate, maar welverdiende siësta. Er kon verder gegaan worden met de vloer van het halletje. Ook gingen er stoere mannen aan het werk met de betonnen rand om het badhuis. Harry en Jasper konden het dak op, waar ze goed werk verrichtten met leidingen en ze meteen gratis in de sauna konden. De rest van onze bouwvakkers ging aan de slag met de kleinere klusjes. Stoelen schoonmaken!
Om 7 uur mochten we weer aanschuiven. De tafel was weer heerlijk gedekt. Onze Roemeense Andi en Raaltese Ronald hadden een “community”soep gemaakt, zoals ze dat zo mooi noemen. Een beetje van Raalte en een beetje van Roemenië (en van Maggi natuurlijk!). De ballen van Lupack niet te vergeten! Na de maaltijd was het weer rennen voor de douche, omdat 3 douches met 30 hele vieze, zweterige personen, nog steeds niet echt veel is. Gelukkig werkten er weer wat mannen door, zodat er een minder lange wachtrij was! Restanten van de lekkere soep werden dankbaar opgehaald in pannetjes door de zigeunerkinderen. Ook zo dragen we ons steentje bij.
Om 9 uur was er een bezinningsmoment in de grote groep, aangezien we een aantal klussers nog moesten missen i.v.m. het aftegelen van de hal. We hebben ze na onze groepsbezinning maar eens even een flink applaus gegeven. Dit was een mooie stimulans om lekker door te gaan en het af te maken. Onder het motto: ‘Een dag geen zwanus, is een dag niet gewerkt!!’ kun je heel veel voor elkaar krijgen zeggen we hier!!
Op naar de 7e klusdag, dat is alweer de één na laatste werkdag.. Wat gaat het snel! Positieve is, dat we ook snel weer thuis zijn dus, hoewel het hier ook gewoon nog heel gezellig is!
Maaike en Esther G

 

Dag 10

De voorlaatste werkdag! We zijn zover gevorderd dat de gehele indeling weer op de schop ging. Belangrijkste doel van de dag is het voegen van alle vloertegels. De specialisten werden in 1 team gezet en werkten een voor een alle ruimten af. Het extra bijzondere van dit team was dat het geheel uit vrouwen bestond! Zij werkten keihard door zodat ’s middags om een uurtje of 5, geholpen door verstrekking van chocolade, alles gevoegd was.

Op de zolder waren de mannen van de installatie erg in hun sas: een ventilator maakte dat het, vergeleken met de vorige dag, het wel een oase leek. Wij hadden nog steeds het idee dat het meer een sauna leek.

Na de middagpauze was voor een aantal heren het grote moment aangebroken! Na dagen van kweken was het resultaat er naar om gefotografeerd te worden. Mannen die naar Batar fahren, moeten mannen met baarden zijn!

In de middag zijn nog een aantal tafels die voor de school gebruikt werden voorzien van een nieuw tafelblad. Deze waren zo verrot dat ze braken bij het vervoer. De chief die onze werkzaamheden dagelijks meerder malen nauwkeurig in gaten houdt toonde zich erg verheugd met deze actie.

Naast de voortgang in het badhuis werd een begin gemaakt met het opruimen. Er werd kleding etc. verzameld die achtergelaten wordt voor de locale bevolking. Dit werd gewassen en gedroogd en aan het eind van de dag lag er een behoorlijke stapel. Sommigen gaan met nog minder dan de helft in hun tas terug dan waar zij mee kwamen.

Iedereen begint te beseffen dat het er bijna op zit en de stemming zit er dan ook goed in. De chauffeurs kunnen tussen de werkzaamheden door extra rust pakken om zo uitgerust mogelijk aan de terugreis te kunnen beginnen.

 

 

Dag 11

We mogen iets uitslapen (8.00 uur Roemeense tijd). De laatste werkdag is aangebroken.

Om niet te verslappen is er een jury actief die let op de kleding van die dag. De scores lopen uiteen van een zesje tot een vette negen. Zeker geen slechte prestatie, vooral als we weten dat de kleding niet geheel meer schoon is. Er is daarom vooral gelet op kleuren en originaliteit in outfit.

Vandaag worden de pijntjes groter en laten zich eerder voelen. Adri moet meer uren maken dan tot voorheen. Zeker de lelijke en onverzorgde snijwond aan de voet van een zigeunerjongen bezorgt hem de titel dokter. Overwogen is Adri achter te laten, maar de naam Kleinnibbelink bekt niet lekker in het Roemeens.

Het werk concentreert zich op de afronding. Per ruimte van het badhuis is aangegeven welke openstaande punten nog moeten worden afgewerkt. Met een schijnbaar onuitputtelijk enthousiasme stort de aangewezen jeugd zich op dit werk.

Ondertussen gaat een ander deel bezig met het schoonmaken van het gemeenschapshuis. Boodschap voor alle moeders en vaders thuis: de jeugd kan perfect schoonmaken. De wc’s blinken, geen zandkorrel is meer te ontdekken, alle ruimten zijn gelucht.

Het warme galgenmaal verdiende wederom de onderscheiding “gouden koksmuts” met kipschnitzel, gebakken piepers, koolrabi, ui, knoflook en tomaat.

De creatieve kwaliteiten van Mirjam komen naar voren in het R4R logo, dat in trespa aan de gevel van het badhuis wordt bevestigd. Het wordt bedekt met de Roemeense en Nederlandse vlag en onthuld tijdens de openingsceremonie. Hierbij knippen zigeunerchief Marcello en architect Celi het rond het gebouw gespannen roodwitte lint door. Diverse cadeaus van Sallandse lekkernijen en schoolmateriaal worden aangeboden.

Na het avondeten met Mici (Roemeense grove frikadel) worden de ontbijtpakketten voor de vertrekdag klaargemaakt, waarna de restanten worden uitgedeeld onder de zigeuners.

Iedereen verzameld zich bij het badhuis voor een fotosessie. Bij gebrek aan fototechnisch inzicht bij de zigeuners, wordt een ladder gehaald en kan de paparazzi met de zelfontspanners aan de slag.

Hoewel de wateraansluiting nog slechts provisorisch is uitgevoerd en de septictank nog volledig ontbreekt, maakt een zigeunervrouw kort na de openingsceremonie al gebruik van het herentoilet. Ons doel is bereikt!

Met een supergoed gevoel beginnen we morgen aan de long way home.

 

Dag 12

Vandaag begon onze reis terug naar huis! Om 7uur moesten we bepakt en bezakt bij het ontbijt staan.
We gingen ontbijten bij het badhuis, een lekkurr droog broodje die we de vorige dag hadden ingevroren, jammie.

De planning was om tegen half 9 weg te gaan, we zaten zelfs al voor half 9 in de totdat Geertje erachter kwam dat haar paspoort niet bij haar handbagage zat. Vrachtbus weer open, weekendtas uitgespit, werd haar paspoort gevonden in haar toilettas… Toen konden we eindelijk op pad gaan, uitgezwaaid door de Chief en aanhang, richting Trebic.

De reis richting Trebic liep voorspoedig. We waren zelfs nog een uur te vroeg aangekomen!
Om kwart over 7 zaten we al aan het avondeten. Deze was naar mijn idee stukken lekkerder dan de vorige keer. Ik had een heerlijk gebraden kip besteld. We hadden er zelfs nog een toetje bij. Ook de serveerster viel in de smaak, er werd overdreven enthousiast met haar geflirt door menig jongen..

Na het eten werden er nog gastenboek berichtjes voorgelezen. Daarna ging iedereen z’n eigen weg, de spellen werden weer gehaald, buiten een sigaretje roken en boven staat nog een film aan; Romeo musi zemrít.

Nu is het (bijna) tijd om richting bed te gaan, tot morgen!!

 

Dag 13

De dag begint om 00.00 uur met de felicitaties voor Michiel, die vandaag een kwart eeuw geleden geboren werd. Daarna slapen en om zeven uur ontbijt, nogmaals zingen voor Michiel, tassen in de busjes en op naar Raalte! De buitentemperatuur is dan elf graden, zodat de airco wel uit kan.

De reis verloopt voorspoedig en met vrouwelijke charmes worden de grensovergangen verrassend snel gepasseerd. Natuurlijk wordt rond 9.30 contact gezocht vanuit de Plaskerk. In de regen onder de overkapping van een tankstation brengen we “Bless the Lord, my soul” ten gehore.

Als lunch hebben we weer ons Lupack moment: de blikken Frankfurter worsten moeten op en die smaken op het gratis (het afrekenen was voor de reus met sik te moeilijk) brood van de jeugdherberg prima. Na de pitstop wordt rond drie uur hoopvol naar huis gebeld dat we mogelijk al rond acht uur kunnen arriveren. Helaas komen we snel daarna in een lange file tussen Hannover en Bad Oeynhausen, die eindigt bij de McDonalds. De kassa produceert na twee hickups een bon van een meter en iedereen smult van de Big Macs of vergelijkbaar junkfood. De file is er nog maar aan het einde van de wegwerkzaamheden wel bijna afgelopen.

Goed negen uur passeren we Nederlandse grens bij Oldenzaal en even voor tienen komen we luid toeterend met “we are the champions” het Domineeskamp op. Moe maar voldaan vallen we in de armen van onze dierbare thuisblijvers, die ons met liefde, cake of krentenbrood, gladiolen en chips ontvangen.

Michiel wordt voor de derde maal toegezongen, Geertje spreekt allen toe, de (vracht)bussen worden uitgeladen. Met dank aan enkele vrijwilligers worden de busjes nog deze avond schoon en leeg teruggereden naar Ommen.

Moe maar voldaan zoekt ieder zijn eigen bed thuis op, zonder hondengeblaf, vliegen, muggen, snurkende reisgenoten, oordopjes en kikkers, maar met een Hollandse temperatuur!