Onze welgemeende excuses. Het dagverslag is een dag te laat en dit is onvergeeflijk. (Kleine troost: hij is wel extra lang) Ondanks de goede intentie om er elke dag even mee te zitten was de batterij gisteren he-le-maal leeg. Britt had geen zin en dus werd het schrijven van het dagverslag even uitgesteld. Maar hier is ‘ie dan. Gisteravond was het tijd voor het eerste kampvuur. Iedereen ging erg vroeg naar bed… Rond half 2 lagen de meesten er wel in. Maar toch zat iedereen vanochtend om half 8 keurig aan het ontbijt. Met frisse werd er verder gewerkt aan het beton. Vanaf vandaag werd er gewerkt met 2 betonmolens in plaats van 1. Al liep dat “op zijn Roemeens” weer eens anders dan normaal. De tweede betonmolen hield er al gauw mee op. De persoon die hier het meeste moeite mee had was Mart. Er volgde een goede scheldkanonnade op het grote oranje monster. Na elk woord werd keurig sorry gezegd maar of dit gemeend was laten we even in het midden. Dit laat wel zien hoe graag iedereen aan het werk wil met dit project. ’s Middags konden we met een nieuwe tweede molen flinke meters maken. Inmiddels liggen 3 van de 6 vakken keurig vol met een nieuwe laag dit keer waterpas beton. Een andere groep begon deze dag met energiek, kleurrijk en weglopend gereedschap. Namelijk kinderen. Om half tien kwamen de kinderen die al een aantal kilometer naar de camping hadden gelopen aangezet. Er werd volop Roemeens geroepen. Wat het betekende? Geen idee. Maar ze waren wel enthousiast. Kim, Eline, Kirsten, Isa, Rayna, Britt en Elise hadden op de kinderboerderij een heel circuit uitgezet waar de kinderen in groepjes lekker konden spelen. Ze werden daarbij geholpen door begeleiders die hier op de camping werken maar ook functioneerden als tolk. Weliswaar was het alsnog een uitdaging om deze compleet ontspoorde groep kinderen bij elkaar te houden. De taal van handen, voeten en verward zwaaien met armen werd vandaag weer goed geoefend. De begeleiders werden beloond met vele knuffels en blije gezichtjes. ’s Middags werden er weer boodschappen gedaan. Dianne, Gerdine en Eline gingen op pad met de bus naar de grote supermarkt in de stad. Hier hebben ze voor de rest van de week flink ingeslagen. Ze moesten zelfs twee keer afrekenen maar dit liep minder soepel dan gepland. De pinpas deed het namelijk niet. Dit was erg vreemd en bij thuiskomst werd er gelijk ingelogd bij het internetbankieren maar zelfs dit werkte niet. Hans ging vervolgens bellen met de klantendienst en het thuisfront. Na wat onderzoek bleek dat de hele rekening per ongeluk verwijderd was. Daar zit je dan. In Roemenië. Zonder geld. Gelukkig had Gerdine net loon gehad en konden ze daardoor de boodschappen betalen. #hansbetaalt wordt #gerdinestuurmaareentikkie. Ben je na 3 jaar weer eens een weekje in Roemenië, gebeurt dit alles precies in die week. Tijdens de koffiepauze genieten we altijd van een lekker stukje fruit. De stukjes watermeloen zagen er wel bijzonder uit. Natalie had besloten om eens een middagje creatief bezig te gaan met haar mes en maakte zo honderden stukken Picassomeloen. Het was een hectische dag. Tijdens de koffiepauze gebeurde er ook nog wat bijzonders. Er was namelijk een crimineel actief op het terrein. Ondanks zorgvuldig geplaatste hekken tegen de hondenpootjes in het natte beton was er die middag een mooie grote schoenafdruk in het beton. Iedereen mocht vervolgens zijn zool laten zien om te kijken wie de dader was. Erik bleek onze assepoester te zijn die graag zijn schoenzool wilde laten zien aan de wereld. Dader opgepakt en als straf rest van de dag corvee (we konden hem alleen niet missen bij het beton dus hij kwam er vanaf met een strenge boodschap). Zoals je kunt lezen was het een dag met veel ervaringen. Zo was het voor Yanick eindelijk zover. Hij mocht op de zitmaaier. Met een grote glimlach scheurde hij een aantal ererondjes over de camping, met Nick achterin het aanhangertje. Als laatste waren Buurman en Buurman ook nog bezig geweest op de camping. Er werden dingen gemaakt, vervolgens gesloopt, opnieuw gemaakt en uiteindelijk alsnog gemaakt. Fredrik en Elise (de Buurman en Buurman uit dit verhaal) waren heel goed bezig met het installeren van gipsplaat. Er werd heel precies gemeten maar tijdens het plaatsen bleek het weer eens niet te passen. Toen werd er maar besloten om er op locatie een klein stukje af te snijden. Het paste! Schroeven er in, vooral van boven naar beneden, wat een prachtige plaat. Tot ze bij de laatste schroeven aan kwamen. Er bleek een bobbel te zitten. Oh ja, rommel achter de plaat. Maar hij was zo mooi dat Fredrik besloot om een stuk aan de onderkant er af te halen. Buurman en Buurman haalden het afval weg, maar toen moest het stuk plaat weer terug. En raad eens? Hij paste niet meer. Vervolgens werd er tot drie keer toe een nieuw stuk geprobeerd. Uiteindelijk waren ze er klaar mee werd de plamuurploeg er mee opgezadeld. Over de kozijnen en de vensterbank willen ze het niet meer hebben. We sluiten af met een leuke quote van Fredrik vandaag:

“Het maakt niet uit als het er niet uit ziet, er komt toch een bed voor te staan.”

Al met al een productieve, gezellige maar ook intensieve dag voor alle klussers. Tot morgen!

Britt en Hugo

Hiep hiep hoera, vandaag is Floor jarig in het zonnige Roemenië. Voor haar verjaardag heeft Floor behoorlijk wat straaltjes zon gekregen. Vanochtend begon het wat mistig, maar nadat we hadden gezongen begon de zon zijn werk te doen. Ook wij zijn vandaag weer hard aan het werk gegaan.

‘S ochtends weer vroeg op en werd weer een picknick bank gemaakt, vandaag was deze nog beter dan die van gisteren. Zelfs de waterpas was zo overdonderd dat deze geen juiste waarde meer aangaf. De bank kan zelfs rechtstaan op de binnenplaats, zoals we deze aantroffen op de eerste dag (“Zo werken wij nu aan een soort van binnenplaats, hierin leggen we een mooi laagje beton van 10 cm. Althans dat dachten wij, bij aankomst was het huidige beton op de ene plek op een mooie hoogte, op de andere plek lag het zo’n 40 cm lager. Een ware uitdaging.”).

Over het beton gesproken: gisteren was al een begin gemaakt met de bewapening van de vloer. Vandaag kon het storten echt beginnen. Voor de koffie was het nog werken met “trial and error” om de juiste verhouding te vinden tussen grind, zand, beton en water. Eerst te droog, dan weer te nat. Na een tijdje was dan eindelijk de juiste samenstelling gevonden en ging het als een speer.

Bij de koffie was het tijd om onze mooie ochtendstemmetjes te testen. En zongen we met zijn allen uit volle borst een verjaardagsliedje voor Floor. De een zong nog valser dan de ander, maar daar werd de feestvreugde niet minder om.  Bij een verjaardag hoort natuurlijk ook taart: een Roemeens petitfourtje. Hier genoten we enorm van.

Na de koffie was het weer tijd om hard aan het werk te gaan. In het appartement heeft Yanick vandaag niet zoveel uitgevoerd (Schouten, 2019). In vergelijking met de rest die heel hard aan het werk was. Alle isolatie is geplaatst voor een lekker koele, maar ook warme kamer. Elektriciteit is al een heel eind op weg. Ook zijn alle wanden inmiddels dicht en is er al gestart met het plaatsen van de gipsplaten.  Een wereld van verschil met gisteren en we zien al waar we het voor doen deze week.

Terwijl de meesten van ons bezig waren met de standaard werkzaamheden waren Wendy en Natalie aan het zwoegen met hun ton vol brandhout, toen hun reddende engel aan kwam rennen. Eén van de Roemeense jongens die hier ook bezig was, kwam sprintend op de dames af om ze heel galant een helpende hand te bieden: zijn kruiwagen. Dat wordt hopelijk een heel mooi eerste kampvuur vanavond.

Omdat we met zo veel handen al aardig opschieten hebben we een leuke extra klus bedacht.

Veel mensen vonden het in onze eerste dagen het heerlijk om het natte gras te knuffelen, daarom was het tijd om eindelijk een trap te plaatsen richting onze keuken. een beeld te schetsen: onze keuken ligt op een kleine heuvel waar geen goede trap naar toe loopt. Er is er wel een, maar deze is voor ons veel te ver om lopen. Wel twee hele meters. Al met al een hele hectische dag met leuke en interessante momenten.

Tot morgen,

Elise & Jorrit

Zon, regen, regen, regen, zon goh wat heet, wind, stortbui, regen, regen en nu is het droog.

We zijn een beetje nat, maar we hebben inmiddels de eerst klusdag overleefd. Er wordt gewerkt op drie verschillende plekken.  Zo werken wij nu aan een soort van binnenplaats, hierin leggen we een mooi laagje beton van 10 cm. Althans dat dachten wij, bij aankomst was het huidige beton op de ene plek op een mooie hoogte, op de andere plek lag het zo’n 40 cm lager. Een ware uitdaging. De hele dag zijn we bezig geweest met kruien. Een heel aantal kub zand is neergestort om de juiste hoogte te krijgen. Dit allemaal met de Roemeense slag. Als het niet kan zoals het hoort, moet het maar zoals het kan.

Op een andere plek zijn we bezig geweest met het maken van de eerste picknicktafel. Gemaakt van mooi vuren hout en netjes afgeschuurd door Britt. Zelfs tot na het eten was Britt bezig om alle splinters vakkundig weg te werken. Het schuren van de tafel is voor een ieder een bezigheidstherapie. Aan het einde van de week hopen we 4 tafels in elkaar te hebben gezet. Dit zal de binnenplaats erg opleuken.

Op de laatste plek zijn wij bezig in appartement nummer 3. Bij dit appartement beginnen we helemaal vanaf nul.  Zowel de buiten- als de binnenmuren zijn vandaag voorzien van isolatie/piepschuim. Dit zorgde voor een mooie sneeuwstorm binnen. Veel mensen kwamen naar buiten alsof ze met Olaf de sneeuwpop hebben gevochten. Ook zijn alle elektriciteitskabels uitgelegd en gepositioneerd.  In de badkamer is een klein begin gemaakt door Koop en is er een kleine (zelf veroorzaakte) lekkage opgelost.

Eigenlijk vergeten we dan misschien nog wel de belangrijkste plek waar we aan het werk zijn. In de keuken. Het eten van vandaag is weer goed verzorgd door de keukenploeg van de dag. Zowel het ontbijt als de lunch bestond uit een broodje met kaas. Het avondeten was, in plaats van de lunch, warm. De kookploeg serveerde een heerlijke pasta met carbonara of tomatensaus.

Het liep dus net even anders als voorgaande jaren. De supermarkt ligt dit keer niet om de hoek dus alles moest even anders. Opperhoofd Dianne en groepsmama Gerda hebben de witte Ros meegenomen om lekker te gaan shoppen terwijl de rest hard aan het werk was.

Kortom er is op de eerste klusdag al zeer veel werk verricht en het resultaat is al erg goed te zien.

04.30, daar staan we dan gezellig bij het Annahuis. Allemaal keurig op tijd aanwezig, of toch niet? Het was weer wachten op die ene persoon, die er elke reis weer moeite mee blijkt te hebben. Verder hoeven we geen namen te noemen. Een lange reisochtend voor de boeg. Klagen mogen we zeker niet: een rustige weg, voorspoedig door de douane en een soepele vlucht. Één klein dingetje: voor iemand wordt het een iets duurder ‘taxi-ritje’. Die flitspalen blijken ook in Duitsland te staan helaas.

In Roemenië aangekomen weer je paspoort laten zien en in de halve bus, via zandwegen, hobbelend naar camping Timulazu. Daar stonden twee racemonsters en een grote volle witte teleurstelling te wachten. Yanick en Nick waren zaterdagavond al aangekomen op de camping, maar vonden de bus uitpakken toch iets teveel van het goede. Dus met volle moet al het eten, gereedschap, linnengoed en keukengerei uit de bus en op de juiste plek. Het kamp was snel gereed door de vele handen. Die vele handen kwamen ook van pas bij het verplaatsen van de grote partytenten die al op het terrein stonden. Met z’n allen, nu al een goede teambuilding activiteit. Partytenten op de plek, keuken gereed, bedden klaar en kamers ingedeeld, we zijn er helemaal klaar voor!

En toen ein-de-lijk tijd voor het welbekende namenspel. Traditie voor de oudgedienden (die al jaren de zelfde namen gebruiken). Komen ze weer, en ja de volgorde kennen we een uurtje later nog steeds:

Heldhaftige Hugo, Kleine Koop, Happy Hans, Trage Tonnie, Jolige Jorrit, Dromerige Dian, Lieve Linde, Feestbeest Floor, Melige Merle, Nette Natalie, Chaotische Carolien, Roekeloze Ritchie, Nonchalante (ninja, nutteloos) Nick, Eerlijke Erik, Fantastische Fredrik, Koele Kristen, Leuke Loena, Handige Harry, Ideale Isa, Rare Rayna, Klusser Kim, Blije Britt, Enthousiaste Eline, Eigenwijze Elise, Groepsmoeder Gerda, Drukke Dianne, Donderse Douwe, Grappige Gerdine, Wilde Wendy, Middelmatige Mart, Yoghurt Yanick, Tappende Tim.

                Al met al een zeer fijne eerste dag, we hebben rustig op kunnen starten, de camping kunnen verkennen, de plannen zijn doorgesproken en iedereen weet wat er morgen op de planning staat. Ook kennen we elkaars namen nu zeer en zeer goed en leren we elkaar vanavond met de eerste bezinning weer een beetje beter kennen. Morgen gaan we dan echt aan de slag, iets later dag dan vanochtend. We gaan er een mooie tijd van maken met z’n allen!!