Het was alweer tijd voor dag 4. Wat gaat de tijd toch hard als je het naar je zin hebt. De dag begon wederom met een vroege wekker en een ontbijt waarbij iedereen fris en fruitig aanwezig was. Vandaag waren de Roemeense jongeren ook voor het eerst aanwezig bij het ontbijt. Dit was ook wel eens leuk om mee te maken en met ze te ontbijten. Na het ontbijt waarbij iedereen weer een beetje was opgeladen was het wederom tijd om te klussen. Deze dag zijn er vloeren gemaakt. Eerst piepschuim op de vloer om de betonnen bodem een klein beetje te isoleren en daarna laminaat er over heen. Tijdens het laminaat leggen ontstond er een stiekeme strijd tussen 2 lokalen met verschillende tactieken. In het ene lokaal werd er met 4 man een hele rij gelegd en daarna bevestigd aan de vorige rij, in het andere lokaal legden 2 man stuk voor stuk het laminaat aan. Resultaat: een mooi vloertje en een gelijk-oplopende wedstrijd waarbij toch het lokaal met 2 man de overwinning mocht vieren! Hier na zijn we gaan plinten. Dit was nog wel een uitdaging omdat de verbindingsstukjes die de hoekjes van het plint er netjes uit laten zien er niet waren. Toen die eenmaal waren gearriveerd viel dat ook weer op zijn plek.
Tijdens de koffie was het weer tijd voor de berichtjes. Er waren een stuk of 7 berichten geschreven, waarbij het bericht van Jorrit’s moeder ons het meest in beweging bracht. Hieronder het bericht:
Hallo muzikale klussers,
Dag 3 is al weer bijna voorbij. oh oh, ik hoor jullie niet heel hard zingen voor dat dit wordt voorgelezen. Dan moeten wij jullie maar even helpen. Lieve vriendinnetje Marja, Wil jij iedereen uitnodigen om te gaan staan. Geef elkaar de hand, En samen zingen we: geef mij je hand, geef mij ze allebei en vertel me even. Dat je niet kunt KLUSSEN, zonder mij zonder mij. En dat 5 keer. Super, wat een samenwerking. He Wendy, nou mag jij! Zet maar in : hoofd, schouder, knie en teen, etc. En nou Dianne : smakelijk eten, smakelijk drinken etc. En Jorrit mag nu ook : Bob de Bouwer, kunnen wij het maken etc. En nu…….hup aan het werk! Met een opdracht, verzin een lied? En Erik, vanavond bij het kampvuur. Gitaar erbij en daag de muzikale klussers uit. Succes!
Vangen Jorrit xxx
Na de koffiepauze was het weer even door buffelen op de werkvloer. Voor de meesten was het wel een uitdaging om een taak te vinden. Sommigen onder ons hadden een hele creatieve oplossing hiervoor bedacht. Onder andere Marja, onze ‘’magazijn beheerder’’. Alle materialen kregen een eigen plekje toegewezen. Gesorteerd op onderdeel uiteraard!! Ook was het inmiddels een bekend fenomeen geworden dat de Roemeense jongeren je het werk met alle plezier uit handen namen. Stond je zelf net weer wat met een verfkwast klaar en dan gaf je het af aan een Roemeen, waardoor je zelf weer met lege handen stond te kijken.
Rond de klok van 1 hadden Dianne en haar keukenploeg weer een lekkere maaltijd bedacht. Vandaag was het nasi met saté. Elke keer weer een verrassing wat je met de rookworst kunt doen. Het is net of hoe verder we zijn in de week, hoe lekkerder het eten smaakt. Iedereen liet ook zijn waardering blijken aan de keukenploeg. Doordat de groepjes afwisselden wist iedereen ook hoe intensief het is tijdens het koken. Het is namelijk niet zo simpel als het lijkt! De keukenploeg is ook de hele dag actief bezig. Het begint ’s ochtends al met het ontbijt. Tijdens het klussen de drink rondes en de koffiepauze. Na de koffiepauze begint het kook-spitsuur. Dianne gaat samen met 1 van haar hulpjes op stap naar de supermarkt om die vervolgens half leeg te kopen. Beneden in de keuken wordt het dan een drukte van jewelste. Het is een race tegen de klok met het hakken, snijden, mixen, malen, stomen, braden. De oven draaide overuren. Even een complimentje voor Dianne: je bent een topper!
De siësta is voor ieder onder ons een ander begrip. Sommigen gaan plat om de ontbrekende uurtjes slaap in te halen, anderen moeten boodschappen doen bij de bouwmarkt. Weer anderen zoeken elkaar op en gaan gewoon zitten chillen.
Daarna begint (bijna) iedereen weer met nieuwe energie aan hun taken op de 3e verdieping. Want das was ook nog wel wat. De eetzaal was in het ene gebouw op de 2e verdieping en onze klus afdeling bevond zich in het andere gebouw op de 3e verdieping. Je kan hier niet om te trappen heen! Goed voor de kuitspieren.
Van het mooie schema was na dag 2 al niet veel meer over. We lagen ver voor en de ingedeelde groepjes hielpen waar een extra hand nodig was. Tijdens het werken kun je Harry beter even in zijn eigen wereld laten. Vooral niet al te veel mensen om hem heen en aan zijn gereedschappen moest je zeker niet komen! Niks scheef, alles moest recht en dan had je ook een hele goeie aan Harry.
Aangekomen bij de middagkoffie kregen we banaan en zelf geplukte mini pruimpjes van de Roemenen. Ook de arbeidsvitaminen van de Plaskerk mochten niet ontbreken. Dit keer een mooie spreuk: ‘’Faith is like wifi, it’s invisible but connects you to what you need’’. Daarbij kwamen lekkere pepermuntjes. Geheel onverwacht kwam er een meneer aanlopen. Een van de leraren, Daniel, nodigde een collega (Vasili) uit om de groep te vergezellen. Hij zou wat extra sfeer in de groep brengen door ’s avonds bij het kampvuur muziek te maken op zijn mondharmonica. Een geweldige, gezellige, open man die iedereen als zijn familie behandelt. Hij noemt iedereen neefjes en nichtjes, want dit vindt hij persoonlijker.
Toen was het al tijd voor de avondmaaltijd. De keukenploeg had een lekkere roerbak maaltijd voor ons in elkaar geklutst. Roerbak ei, met ui, paprika, champignons en natuurlijk rookworst. Een gezonde hollandse boerenmaaltijd. Met brood en een beker melk. En wat ook nog voor wat sensatie zorgde waren de mini pizza’s die de Roemenen voor ons hadden meegebracht. Die waren zo weg.
Na het eten was het voor één ploeg tijd om te douchen en te bezinnen. Voor de andere ploeg was het nog even tijd om te klussen. Ze hebben nog een uurtje geklust om wat vloertjes af te krijgen, zodat ze de volgende dag meteen verder konden klussen. De bezinning was een bijzondere vandaag. Er moest een briefje met je naam rond gaan en iedereen zette er een complimentje voor je op. Dit was enorm goed voor ons zelf en voor anderen, omdat we er een positieve boost door kregen en we een beter zelfbeeld kregen. Een erg originele en leuke opdracht om eens te doen met de bezinning. Nadat we hiermee klaar waren ging de hele bezin groep voor zover als het kon, stilletjes naar boven om de klusploeg een hartelijk welverdiend applaus te geven voor hun harde werk. Ook hebben ze van de bezin groep ook een briefje met complimentjes gekregen. Hier kon de klus groep enorm van genieten.
Hierna was het voor de dag weer gedaan met de arbeid. Het kamp vuur ging aan, het bier kwam uit de vrieskist en we gingen weer gezellig zitten met elkaar, praten, lachen, muziek maken en genieten. Vasili ging op zijn mondharmonica spelen en probeerde zelf nog om André Hazes te spelen. De uitvoering hier van was minder soepel dan zijn eigen Roemeense hits waar spontaan aan werd mee gedaan. Toen merkten we op dat de verlichting van de kerk klok kapot was of uit ging. We zeiden laat Harry het niet zien dan gaat hij meteen weer klussen. 5 minuten later was de kerk klok weer aan. Toen was het ook al weer laat en vond Gerda het wel mooi geweest en heeft ons allemaal naar bed geschopt.
Linda, Hugo en Astrid
De Bouwcommissie
Nog even een stukje over de boodschappen bij de verschillende bouwmarkten in Roemenië. De bouwmarkten zijn voornamelijk door Ritchie en Yanick bezocht. Dit was altijd feest. Van schreeuwende Roemeense vrouwen tot behulpzame Roemeense mannen. Wij moesten dan ook alles uitleggen met onze handen en voeten, bekken in ons eigen taaltje en gigantisch ouwehoeren met de andere klanten in de bouwmarkt. Zo hebben Ritchie en Yanick allemaal namen bedacht voor de werkemers daar. Van Mario aan de poort met gigantische brilglazen tot Lippie van het zand. Tijdens het wachten en het ophalen van de bestelling hebben we besloten om een momentje voor ons zelf te nemen bij de plaatselijke wasstraat.
Ritchie en Yanick.
Een dagje mee lopen met onze keukenprinses
Na een dagje in de bouwmarkt ook een verhaal van een dagje in de supermarkt. Of nou ja, een supermarkt kun je het niet echt noemen. Bij binnenkomst zegt het personeel ‘Goodmorning’, ook al is het middag of avond. Ze kennen ons inmiddels al erg goed, want we komen elke dag wel 3 tot 4 keer in de supermarkt. Elke dag nemen we ongeveer 15 kannen water van 5 liter mee. Maar ook de nodige versnaperingen voor bij het kampvuur moeten worden mee genomen. Zo kan je vast wel begrijpen dat boodschappen doen voor een groep van 40 man (De Roemeniërs eten ook mee). Na het eten heeft de kookploeg tijd voor Schnipah zoals ze dat bij de bouwploeg hebben. Gelukkig hoeven we morgen niet zo veel te snijden en af te wassen, want we gaan lekker uit eten.
Paprika, ui en champignons. Dat is ongeveer het enige wat je aan echte groente kan krijgen hier. Maar wij verzinnen hier steeds wat op. Want na alle nasi, pasta, Hollandse pot en wraps blijft het nog steeds niet vervelen. Tussendoor moeten we veel drinken brengen naar onze klussers. En tussendoor is er ook nog tijd om van elkaar te genieten van de enorm leuke tijden die we mee maken hier. Zo veel harde werkers bij elkaar, dan moet het resultaat morgen vast verbluffend zijn! Het blijft leuk om elke dag zo veel verschillende mensen te hebben die mij helpen in de keuken!
Tot snel in Nederland,
Dianne
